Vandaag ben ik na het werk naar Shibuya gereden om daar eens wat deftige boeken over Japan / Tokyo te kopen. Ik heb een dun boekje over Tokyo waar ik bijna niks aan heb dus ik was toe aan iets beters. Iedereen hier rade me de Lonely Planet's aan dus die ben ik maar gaan zoeken.
In Shibuya ligt een grote boekenwinkel waar ze ook Engelstalige boeken verkopen dus daar ben ik maar eens gaan kijken. Helaas wist ik niet exact waar de winkel lag dus ik heb wat doelloos rond gelopen tussen alle love hotels en clubs door maar ik heb de winkel gevonden! Tevens heb ik Club Quattro gevonden waar in iedergeval 2 vreselijk goeie bands komen namelijk Stone Sour en Lamb of God!!!
Eenmaal bij de boekenwinkel had ik eigenlijk al vrij snel de boeken gevonden die ik wou hebben. Engelstalig en duur maar goed je moet er wat voor over hebben. In zo'n boek staat zo veel informatie die je kan helpen om tripjes te plannen.
Tevens lagen er wat Engelstalige magazines dus daar heb ik ook nog even tussen gekeken en tot mijn verbazing zag ik een aantal rock / metal blaadjes dus daar heb ik me er ook maar een van gekocht. Naast boeken en magazines had ook deze winkel een gigantische afdeling met manga's. Ik heb er nog doorheen gelopen maar ik kan echt geen Japans lezen dus die dingen zijn niet te doen.
Toen ik net betaald had en naar buiten wou gaan begon een Japanner tegen me te praten. Hij vroeg of ik Frans was. Het was een hele aardige vent en na een paar minuten begon hij dus ook over manga en of ik die leuk vond. Natuurlijk vind ik die dingen leuk maar ik kan ze niet lezen. Toen vertelde hij me dat ze in die winkel ook Engelstalige hadden. Ik ben toen samen met hem naar de 3de verdieping gegaan en daar stond inderdaad een klein rekje.
De Engelse manga's bestonden eigenlijk vooral uit strips van bekende anime series. Bijvoorbeeld: Bleach, Naruto Neo Genesis Evangelion, Full metal alchemist, Dragonball Z etc. Ik ken de meeste alleen van naam maar volgensmij zijn het allemaal actie / vecht series.
Na de demonstratie van het rek nam deze Japanner me nog mee naar een 2de hands manga winkel in de buurt want daar kon je blijkbaar heel goedkoop manga's kopen. Helaas was de winkel al dicht maar goed ik weet hem nu te liggen. Of ze er Engelstalige hebben is nog maar de vraag.
Eenmaal terug in de grote boekenwinkel heb ik me een manga gekocht van Love Hina. 't klinkt pervers en dat is het ook wel een beetje. Nou ja het is gewoon puberale humor en dat is echt geweldig ^_^ . Ik heb er wat afleveringen van gezien en die waren best leuk.
Eenmaal terug op het station begon een andere Japanner tegen me te praten dat hij mensen zocht voor modellen werk. Ik moest mee doen aan auditie en zo en dan kon ik 30.000 yen verdienen bla bla bla. Nou ja dat is allemaal wel leuk en aardig maar ik ben geen model en ik wil het ook zeker niet zijn.
In de trein heb ik mijn metal blaadje nog gelezen en ik ben aan de manga begonnen. Die humor is echt zo geniaal. Maar goed het was een uur of half 12 toen ik thuis kwam toen moest ik nog eten en zo en nu is het alweer kwart over 12. Morgen kan ik weer niet uit bed maar goed dat maakt niet uit want het was weer een mooie dag.
8 Mar 2007 16:15 door Roy, 3 reactie(s)
Zondag ben ik met Yuki, Mario en Rene naar Tokyo gegaan. Rene is deze week trouwens aangekomen. Hij was echter niet de enige. Op 1 dag waren er volgensmij een stuk of 6 nieuwe studenten aangekomen. Allemaal Duitsers overigens.
Nou goed in Tokyo zijn we eerst naar Akihabara geweest omdat Mario zijn x-box 360 wou verkopen. Akihabara was opzich wel leuk maar niets specials, maar goed ik ben er ook al een keer geweest.
Daarna zijn we naar Rapongi-hills geweest en daar zijn we een of ander hoog gebouw in gegaan om wat foto's te maken. Het uitzicht was mooi, een beetje vergelijkbaar met het uitzicht van het Government Building. Bij het kaartje wat je moest kopen zat ook een kaartje voor een of ander museum dus daar zijn we ook nog naar binnen geweest. Museums zijn saai dus deze ook op een of ander vaag filmpje na dat wel grappig was.
Na het museum is Yuki vertrokken om met zijn vrienden iets te gaan doen en toen zijn Rene en ik richting Shibuya vertrokken. Mario had ons al eerder verlaten omdat hij naar de kapper moest maar we hadden met elkaar afgesproken bij het Hachiko beeld in Shibuya. Zondag heb ik ook voor het eerst mijn telefoon gebruikt ^_^ .
In Shibuya hebben we wat rondgelopen en toen zijn we wat gaan eten in een volgens Mario niet zo heel duur restaurant. Ik heb 1380 yen moeten betalen voor 100 gram vlees en 2 miniscule aardappeltjes dus echt goedkoop vond ik het niet. Mario heeft volgensmij echt te veel geld. Hij neemt ook elke morgen de bus terwijl lopen net zo snel is. Het restaurant zag er wel cool uit. Ze hadden heel veel spullen uit kerken in Europa gekocht en daar hun restaurant mee ingericht. Het had wel een appart sfeertje.
Na het restaurant wou Rene zaalvoetbal schoenen hebben. Om daar te komen moesten we door een straat met allemaal love hotels. Het zijn geen bordelen maar kamers die je kan huren voor een paar uur om je vervolgens lekker uit te leven. Omdat iedereen in Tokyo zowat op elkaar woont is dat blijkbaar wat lastig soms dus toen hebben ze deze dingen verzonnen.
Schoenen vonden we niet in Shibuya dus toen zijn we nog even snel naar Ikebukuro getreind waar we toch moesten zijn om onze trein richting Higashimatsuyama te pakken. Daar hadden ze wel schoenen dus Rene was weer blij. Vervolgens zijn we naar huis gegaan en dat was het einde van zondag.
Vandaag heb ik gewerkt en verder ook niet veel bijzonders gedaan. Het is trouwens wel echt al vreselijk warm hier. Van de ene op de andere dag is het hier ineens tegen de 20 graden geworden overdag. Op de terug weg was het helemaal vaag weer. Het was nog steeds warm maar het was wel an donker, het waaide flink en het miezerde. Echt een rare combinatie zo in maart.
5 Mar 2007 15:13 door Roy, 3 reactie(s)
Gister was het weer vrijdag en ik had wederom eigenlijk geen enkel idee wat ik zou moeten doen. Na nog wat gegoogled te hebben wou ik toch wel eens naar Mitsumine-san toe. Mitsumine-san is geen persoon maar een berg. De trein gaat tot een klein dorpje wat tevens ook het eindput is van de trein en vandaaruit kon je makkelijk naar Mitsumine-san. Attans dat dacht ik.
Eenmaal daar heb ik wat rond gekeken op zoek naar een kaart. Toen ik een kaart gevonden had van een buslijn ging ik opzoek naar mijn berg. Ik had alleen een probleem. Hoe verder je van Tokyo af gaat hoe minder Engels / Romaji (Japans in Romeinse letters) je tegen komt. Er stonden dus enkel wat Kanji's op dat bord.
Er stonden wat Japanners dus ik vroeg of deze berg Mitsumine-san was. Ik had fout gegokt, Mitsumine-san lag een stukje verder. Daarna kwam metteen nog wat Japans gebrabbel waar ik maar 1/10 van kon verstaan of zo. Het kwam er op neer dat ik er niet naar toe zou kunnen omdat de kabelbaan niet zou werken. Dat er een kabelbaan was wist ik toevallig dus ik kon dat er nog net uithalen.
De kabelbaan boeide me eigenlijk vrij weinig want ik wou die berg beklimmen! Kom op we gaan niet met zo'n domme kabelbaan naar boven. Dus ik verder proberen uit te leggen dat ik eerst de bus wou pakken en dan de berg op wou hiken. Aah ja dat kon volgensmij mij. Toen werdt er nog een andere bij gehaald die nog wat navroeg bij het stations loket. Japanners zijn toch zo heerlijk behulpzaam.
Toen deze gozer terug kwam probeerde hij me wat uit te leggen wat ik natuurlijk weer niet snapte. Na een paar zinnen zei hij ineens bearu. Japanners die geen Engels kunnen zetten achter een hoop Engelse woorden een u. Oftewel beren :-/ . Ik had dus de kans had om ze tegen te komen.
Daar had ik dus niet op gerekend. Ik heb toen toch maar de bus genomen waar ze trouwens ook een of ander vaag systeem met kaartjes hebben. Je moet eerst een kaartje trekken en als je er uit wilt moet je die in een machine gooien met geld er bij. Nou goed eenmaal aangekomen zag het er echt prachtig uit. Mooie berg met een prachtig riviertje er bij wat 15 meter lager stroomde.
Ik ben toen toch maar een stukje omhoog gelopen wie weet waren er meer mensen of iets dergelijks. Toen ik bij de kabelbaan was aangekomen was er niemand te bekennen en alles zag er leeg uit. Toen ben ik een stukje het bergpad opgelopen en na 10 meter kwam ik inderdaad al het waarschuwingsbord voor beren tegen...
Aangezien ik werkelijk totaal geen idee had hoe groot die beesten zijn, hoeveel er zitten en hoe groot de kans is dat je ze tegenkomt etc. vond ik het toch wel een beetje link. Vooral omdat je dus echt op zo'n berg zit en als zo'n beest tegen je aanspringt of iets dergelijks dan heb je dus echt kans dat je een hoop meters naar onder gaat.
Ik ben toen nog een meter of 10 / 20 omhoog geklommen en ben toen toch maar terug gekeerd. Ik vond het echt zwaar klote want er was dus totaal niemand en ik had wel zin in totale rust. Boven op de berg was ook een shrine die er wel vet uit zag dus ik baalde wel. Ik heb nog geprobeerd om aan het water te gaan zitten maar dat was ook te stijl naar onder.
Toen ben ik maar weer terug gegaan. Ondertussen was het echt warm geworden. Ik kon mijn jas uit doen en zo in mijn dunne trui rondlopen dus dat was wel relaxt. Vervolgens ben ik naar Chichibu getreind omdat daar misschien nog wel iets te doen zou zijn maar aangezien ik geen kaart had was dat natuurlijk ook lastig zoeken.
Ik had nog wel iets interresants gevonden op een lokaal kaartje dus daar ben ik naar toe gelopen. Echt veel bijzonders was het niet. Een keer in het jaar hebben ze daar een mooi festival blijkbaar en daar houd het ook op.
Toen heb ik in de trein nog wat van het uitzicht genoten en ben ik maar terug gegaan naar Higashimatsuyama. Mijn conclusie van deze dag was eigenlijk toch wel dat ik echt Japans moet leren. Ik kan niks begrijpen van Japanse sites dus ik heb geen idee wanneer, waar iets te doen is en hoe je er moet komen etc. Tevens kun je dus echt niks vragen aan die mensen omdat je niet weet wat je moet zeggen.
Ik heb me dus aangemeld voor die Japans lessen maar die aanmelding laat ondertussen ook al meer als een week op zich wachten... Je bent trouwens eerder geneigd de Japaners te haten omdat de meeste geen Engels kunnen maar het ligt natuurlijk toch aan jezelf. Jij moet maar Japans gaan leren. In Nederland verwacht je hetzelfde van buitenlanders.
Ik ga hier bij die Japanners die wel Engels kunnen eens navragen of die beesten er altijd zitten of dat die wegtrekken als het te warm wordt hier. Misschien dat die nog meer zinnige info hebben. Ik wil in iedergeval zeker een keer terug want het was echt prachtig.
Foto's komen dit weekend nog wel ergens.
3 Mar 2007 11:07 door Roy, 1 reactie(s)
Ja ja eindelijk heb ik er eentje. Een Japans mobieltje, overgekocht van een andere student hier voor 3000 yen. 18 euro dus. Het is een prepaid ding van Vodafone. Hij is zwart en heeft een alarm functie. Ik heb dus na 2 weken eindelijk weer een wekker.
Wat verder wel grappig is om te weten is dat Japanners echt totaal geen SMS kennen. Het enige wat ze doen is e-mails sturen. Waarom wij dat niet hebben snap ik echt niet. E-mails zijn toch veel handiger, die kun je ook zo naar een pc sturen bijvoorbeeld.
De nieuwste trend hier in Japan op het gebied van telefoons is volgensmij wel het breedbeeld scherm. Je kunt je scherm wat normaal vertikaal is dus draaien zodat je in breedbeeld formaat tv of een film kan kijken. Verder hebben Japanners soms echt te veel troep aan hun telefoon hangen. Soms is de bos prullen die er aan hangt nog groter als de telefoon zelf.
Misschien dat ze in Europa ondertussen ook wel breedbeeld telefoons hebben maar als dat 't geval is zullen ze hier nog wel andere vage dingen hebben die wij in Europa pas over een jaar of misschien 2 gaan zien. Het is toch best jammer dat wij altijd zo erg achter lopen.
Helaas heeft importeren van telefoons geen nut omdat ze hier een totaal ander netwerk gebruiken. Het GSM netwerk kennen ze niet. Ze gebruiken hier het Personal Digital Cellular netwerk voor wie het mocht interesseren. Volgens wikipedia wordt het alleen in Japen en Zuid Korea gebruikt.
Nu ja dat was het weer voor vandaag. Ik ga slapen want ik ben vreselijk moe.
26 Feb 2007 14:28 door Roy, 2 reactie(s)
Vanmiddag om half 1 zaten Fatih, Mustafa, nog iemand die ik niet ken en ik in de trein richting Ikebukuro. In Ikebukuro hebben we wat in een eletronica zaak rondgelopen en wat gekeken naar wat leuke Japanse gadgets en digitale camera's.
Daarna wou de rest wat Japans gaan eten. Het was ondertussen al een uur of 3 en ik wou eigenlijk toch nog wel naar Harajuku om die rare Japanners te zien. Ik heb toen maar besloten om afscheid te nemen van de rest en richting Harajuku te vertrekken.
15 minuten later stond ik daar. Op de zelfde plek als 2 weken geleden. Deze keer stond het er echter helemaal vol met Japanners in de meest vage outfits waar er vorige keer niemand te zien was. Ik heb echt mijn ogen uitgekeken daar. Ik kan het moeilijk in woorden uitdrukken hoe het is om allemaal deze vreemde figuren daar te zien. Het gewoon iets Typisch Japans.
Naast alle vage figuren stonden er ook een stuk of 10 / 15 mensen met “Free hug†bordjes. Je kon dus gratis met die mensen knuffelen als je wou. Ik vond 't vrij vreemd maar ok... Het waren trouwens voornamelijk buitenlanders die daar stonden.
Toen ik wat foto's aan het schieten was hoorde ik ineens iets achter me. Iets bekends. 't klonk als Nederlands! Ik heb me omgedraait en metteen gevraagd of die mensen uit Nederland kwamen en ja hoor. Ik ben de eerste Nederlanders hier tegen gekomen na 4 weken. De vrouw waarmee ik sprak zei dat ze in Yokohama woonden en dat haar ouders op vakantie waren hier in Japan. Daarna waren ze eigenlijk weer snel weg maar goed ik heb Nederlanders gezien ^_^ .
Verder stond er nog iemand die het Christendom kwam verspreiden. Hij had wat blaadjes met wat teksten die eigenlijk nergens over gingen en elkaar tegenspraken etc. Precies zoals we dat gewend zijn van mensen die het geloof verspreiden. Ik hoop dat ik hier niemand mee beledig maar het is gewoon mijn mening. Dingen als “God is love and love is God†slaan gewoon nergens op. Dat is het zelfde als zeggen dat een olifant een zoogdier is en een zoogdier een olifant. Je kan liefde vinden in God denk ik maar liefde staat niet automatisch in relatie tot God.
Tevens had hij nog een stuk tekst over dat het einde van de wereld nabij is want als er een overheid voor de gehele wereld is dan kwam Satan aan de macht. Verder moet iedereen natuurlijk in het Christendom geloven en als iedereen dat doet en blindelings de Paus volgt is deze dan ook ineens satanistisch?
Ok dat was een stukje religie. Even iets totaal anders. Japan! Ik ben ondertussen volgens mij echt verliefd op dit land. Ik voel me hier zo erg thuis en het belangrijkste is, “I feel so alive!â€. Ik heb me nog nooit zo levendig gevoeld volgensmij. Dit is hoe het leven moet zijn. Elke dag is genieten. Het werk is saai maar zo snel als ik de deur uit ben en ik heb muziek op staan dan voel ik me weer helemaal geweldig. Ik heb ook echt het gevoel dat ik hier gewoon mezelf kan zijn.
En je bent hier met al die andere studenten. De meeste zijn allemaal minimaal 5 jaar ouder als mij maar dat maakt allemaal niks uit. Er zitten zoveel toffe gasten tussen waar je goed mee op kan schieten. Gezellig samen naar restaurantjes gaan hier in de buurt etc. Film kijken met elkaar op een klein laptop scherm en gewoon heel veel praten. Je komt bijna altijd wel iemand tegen als je hier door de gang loopt en dan maak je daar weer even een praatje mee wat soms uitloopt op een half uur of zo.
Nee ik zit hier echt wel goed. Dit is mijn thuis, mijn land, mijn leven. Het maakt mij niet uit wat andere mensen over me denken. Sommige verklaarde me voor gek toen ik zei dat ik naar Japan ging maar die mensen hebben het fout. Ik ben niet gek, ik leef gewoon mijn leven op de manier waarop ik hem wil leven.
Cause I'm as free as a bird now, And this bird you'll never change.
25 Feb 2007 12:58 door Roy, 4 reactie(s)