Mijn date met Juna was me redelijk goed bevallen. We waren naar een Izakaya gegaan waar we wat gegeten en gedronken hebben. We hebben over van alles en nog wat gepraat en ik ben nog wat interresante dingen te weten gekomen. Blijkbaar scheren Japanse jongens hun wenkbrauwen en hebben Japanners een hekel aan Chinezen. Dat laatste was me al enigsinds bekend maar dit was pas echt de eerste keer dat ik het echt van een Japanner gehoord heb. De culturen botsen gewoon een beetje volgensmij net zoals dat bij ons in Nederland nog wel eens gebeurt.
De volgende dag stond in het teken van de sumidagawa hanabi. Het grootste vuurwerk spektakel in Japan. Midden in het hartje van Tokyo worden 22.000 stukken vuurwerk de lucht in geschoten vanaf 2 plaatsen op de sumidagawa rivier.
Ik heb met Christian afgesproken in Ikebukuro en ben vandaar uit naar Asakusa gegaan. Christian wou de tempel nog een keer zien dus dat hebben we eerst maar gedaan. Vervolgens zijn we een plekje voor de hanabi uit gaan zoeken. Na een tijdje rond gelopen hadden we een leeg plekje gevonden. Na daar te gaan zitten kwamen later Andreas, Ahmet en nog een Turkse student ons vergezellen.
Helaas bleek voor ons dat vanuit het door ons gekozen plekje niks te zien was... Een andere plek zoeken had geen zin meer dus toen hebben we maar besloten om met een grote massa een van de bruggen over te steken. De mensen mogen langzaam over de brug lopen zodat ze het vuurwerk voor een minuut of 10 / 15 kunnen zien.
Daarna viel er eigenlijk weinig meer te zien voor ons dus na een half uur zijn we maar afgedropen. Best jammer maar Asakusa leent zich echt totaal niet om een hanabi te houden. Er zijn te veel hoge gebouwen en er zijn totaal geen grote open plekken. De hanabi van de 26ste was wat dat betreft stukken beter. Ik heb het wel naar mijn zin gehad en heb me snel over de tegenvaller gezet. Het eten was goed en de sfeer was ook redelijk alhoewel het erg druk was.
De volgende dag was het dan zover. Mijn laatste echte dag in Japan... 6 maanden vliegen voorbij en ik kan het nog steeds niet bevatten dat dit prachtige leven wat ik hier gehad heb morgen zal eindigen. Ik durf zonder twijfel te zeggen dat deze 6 maanden de beste waren in mijn leven tot nu toe. Ik heb erg veel geleerd en ik ben echt gaan houden van de cultuur, de mensen en het land. Ik heb zoveel meegemaakt in deze korte periode en het heeft een grote indruk op me gemaakt die me de rest van mijn leven bij zal blijven.
Deze 6 maanden samenvatten is moeilijk. Enkele keywords zullen zijn: Tokyo, nihonjin, nihongo, hanami, hanabi, matsuri, Kyoto, ocha, yoyogi park, karaoke, akihabara, keitai, eten, suica, kawaii, hiking, muziek, noh en nog veel meer.
Om het einde van mijn verblijf in dit prachtige land toch een beetje te vieren wou ik een picknick houden. Veel mensen hadden al iets geplant dus er kwamen uit eindelijk 7 mensen opdagen. Helaas gooide het weer roet in het eten en dus ging de picknick niet door. Omdat 2 mensen gister Mt. Fuji beklommen hadden en 2 mensen gister de ganse nacht hebben lopen stappen zijn deze maar naar huis gegaan wat erg begrijpelijk is.
Samen met Mario heb ik besloten om naar Ikebukuro te gaan om daar mijn koffer te dumpen. Ik heb dat ding door heel Tokyo gesleept omdat ik nergens een locker kon vinden die niet vol zat. Yuji en zijn vriendin zouden we later weer treffen.
In Ikebukuro kon ik toch nog mijn koffer dumpen dus daar was ik wel erg blij mee. Vervolgens zijn Mario en ik naar Shibuya gegaan om daar naar het Outback steak restaurant te gaan. Yuji zijn vriendin was druk bezig met shoppen dus die zouden ons waarschijnlijk niet kunnen vergezellen.
Alleen Mario bleef dus over maar dat was niet erg. We hebben lekker gegeten en gezellig gepraat over van alles en nog wat. Na het eten was het tijd om huiswaarts te keren. Mario en ik zijn samen naar Ikebukuro gegaan om daar mijn koffer weer op te pikken om vervolgens beiden een andere kant op te gaan.
Onderweg kwam ik natuurlijk voorbij alle bekende stations en toen kon ik het toch niet meer droog houden. De laatste keer het Shibuya kruispunt oversteken, vanuit de trein alle mensen door elkaar zien lopen etc. Vervolgens kom je voorbij Shinjuku en dan zie je dat de Nikko lijn vertraging heeft. Allemaal namen van bekende plaatsen waar ik een geweldige tijd heb gehad maar welke ik nu toch achter zal moeten laten.
In Ikebukuro aangekomen hebben we mijn koffer opgehaald en vervolgens heb ik afscheid genomen van mijn ex-collega Mario. Daarna was het tijd om de Yamanote lijn op te gaan op weg naar mijn hotel. In de trein werd ik door 2 kinderen constant aangekeken omdat je Japanners volgens mij bijna nooit emotioneel zult zien in publiek. Na een aantal minuten bood een van de 2 me voorzichtig wat tissues aan. Echt kei aardig en dat had ik eigenlijk ook niet verwacht. Ik dacht altijd dat Japanners andere het liefst negeren als ze anders zijn.
Dit negeren is overigens echt een van de betere dingen in de Japanese cultuur naar mijn mening. Hoe vreemd of raar je ook mag zijn men zal je niet lastig vallen of raar aankijken. Dit maakt het heel makkelijk om te doen en laten wat je zelf wilt zonder dat mensen je proberen te corrigeren.
Maar goed. Ik heb in het hotel mijn koffer fatsoenlijk ingepakt welke overigens veel te zwaar is volgens mij maar daar komen we morgen wel achter. Ik heb nog een hoop rotzooi weggegooid maar ik heb ook nog een hoop eten over wat voor de picknick bestemt was. Als ik een dakloze tegen kom geef ik het wel aan hem maar ik ben bang dat die kans vrij klein is.
Morgenvroeg mag ik om 8:30 op het vliegveld zijn waarna ik naar Londen zal vertrekken om daar vervolgens 4 uur te mogen wachten. Dan nog een uurtje naar Dusseldorf en ik ben bijna thuis.
Ik weet niet wat ik nog allemaal in de toekomst ga doen maar een ding is zeker en dat is dat ik ooit terug ga naar Japan. Misschien om te werken of gewoon voor vakantie ik weet het nog niet maar terug gaan doe ik zeker.
29 Jul 2007 15:54 door Roy, 2 reactie(s)
Door Vince op 30 Jul 2007 08:25
Voorlopig blijf je maar braaf hier, vind ik! In ieder geval.. áls je nog eens gaat, ga ik een week of 2 met je mee. En dan ga ik je natuurlijk op nog wat meer dates sturen. Tot vanavond!!Door mams op 29 Jul 2007 20:04
Tijdens het lezen kon ik het ook niet meer drooghouden. De herinneringen komen weer boven. Het is en blijft een bijzonder prachtig land, af en toe heb ik ook nog heimwee en wil weer terug. wie weet komt het er nog eens een keer van.