Vrijdagavond heb ik nadat ik het vorige bericht in een manga cafe getypt heb nog wat foto's gemaakt van de A-bomb dome. Op de foto's kwam de dome er heel groen uit terwijl hij in het echt er totaal niet groen uitzag. Heel vreemd...
De volgende morgen (Zaterdag dus) ben ik langzaam aan uit bed gekomen en ben rustig aan naar het peace memorial museum gelopen. Binnen in het museum kon je de complete geschiedenis betreffende de aanval terug vinden. Evenals de reden waarom Japan uberhaubt in de oorlog terecht kwam.
Blijkbaar zaten ze al een hele tijd in oorlog met China en andere Aziatische landen dus het waren zelf ook echt totaal geen lievertjes. Hiroshima was de militaire basis bij uitstek en dit zag je dan ook wel overal terug. Japan is dus ook echt niet het land wat geen schande kent.
Hiroshima werd om strategische doeleinden gekozen en deze stad werd gespaard van bombardementen waar o.a. Tokyo toendertijd al helemaal plat gebombardeerd werden. De reden hiervan was om te zien wat de kracht van zo'n bomb aan zou richten.
Als ik me het goed herinner lag er zelfs een brief van Einstein waarin hij voorstelde om een atoombom te maken. Ik ben er niet zeker van of hij samen met andere geleerden aanrade om Japan aan te vallen met het ding of dat het andere waren. In iedergeval daalde mijn respect voor deze man behoorlijk hard. Hij stelde zelf dus al voor om een bom te maken waarvan hij wist dat deze ongelovelijk krachtig ging zijn en vele mensen het leven zou gaan kosten.
Even later kreeg je het daadwerkelijk moment van de ontploffing te zien met schaalmodellen, foto's etc. De schaalmodellen van voor en na de ontploffing laten echt zien dat er niks meer van Hiroshima over was. De voornamelijk houten huisjes werden gewoon binnen een flits weggevaagd.
Daarna krijg je de verhalen van overlevenden. Over de verbranden lichamen van mensen. Mensen die massaal in de rivier springen om af te koelen om daar als nog te sterven. Moeders die hun kind dood terug vinden en ze enkel herkennen aan een schoen of naam plaatje.
De gevolgen van de straling werden daarna getoond. Mensen die eerst nog gezond leken werden na een maand ineens ziek en stierven binnen enkele dagen. Andere kregen bloedingen, gezwellen en problemen aan het darmstelsel, haar uitval etc.
Dit waren de gevolgen op korte duur. Daarna had je de gevolgen op lange duur, o.a. kanker etc. Natuurlijk kwam ook het verhaal van het kraanvogel meisje weer aan bod.
Als laatste stonden er veel items ten toon gesteld die de kracht van de bom lieten zien. Verbranden kleren van mensen die daar gestroven zijn, uitgevallen haren, stenen muren die doorboord zijn met glas, aan elkaar gesmolten glas etc.
Wat ook mooi was om te zien was dat bij elke atoombom test of berichten over productie de burgemeester van Hiroshima een telegram bericht geschreef naar de betreffende ambasadeur / president van dat land. Het waren er nog aardig wat moet ik zeggen.
Het heel museum is echt heel indrukwekkend om te zien. Ik heb er ook iets van 4 of 5 uur rond gehangen. Het is ongelooflijk om je voor te stellen dat dit pas 60 jaar geleden gebeurd is. Nu staat er weer een complete prachtige leefbare stad.
Na het museum gezien te hebben heb ik besloten om naar Osaka te vertrekken. Ik heb de Shinkansen genomen naar Shin-osaka vanwaar ik de metro genomen heb naar Osaka. Daar aangekomen was het tourist information point natuurlijk dicht maar ik had een gids bij me.
Ik had van te voren al eigenlijk geplant om in een capsule hotel te gaan slapen dus dat heb ik dan ook maar gedaan. Het is echt heel vreemd om dat voor het eerst mee te maken. Het zijn inderdaad echt alleen maar kleine plastic boxen. Er zit een lucht blazer in om het toch nog fris te houden en natuurlijk een tv, radio, alarm etc.
Het was overigens opmerklijk comfortabel. Je had een degelijk bed om op te slapen en alles. Het enige nadeel is dat je echt niet lang moet zijn want ik kon met mijn tenen al bij de deur als ik mijn benen uitstrekte.
Ik heb daar dus goed geslapen en ben de volgende morgen naar het tourist information point gegaan waar ik wat informatie gekregen heb.
Met die informatie heb ik een wolkenkrabber bezocht welke me een uitzicht gaf over geheel Osaka wat er altijd wel prachtig uit ziet. Toen ik naar onder kwam zag ik een advertentie met een traditionele straat met restaurants en een pijl naar onder. Ik had geen idee wat het was dus ik liep maar eens naar onder om te kijken wat daar was. Nu bleek dus dat ze daar een complete traditionele straat ondergronds nagebouwt hebben met allemaal restaurants!
Na daar wat gegeten te hebben ben ik naar een gigantisch lange overdekt winkelcentrum geweest. Ik heb geen idee hoelang dat ding wel niet was maar zeker een aantal kilometer in een rechte lijn. Echt ziek.
Vervolgens ben ik nog naar Osaka-jo (Osaka kasteel). Deze zag er echt prachtig uit van buiten. Binnen was het echter compleet westers en modern ingericht met stenen muren en alles. Ik vermoed dat het kasteel een keer is afgebrand en vervolgens op moderne wijze weer opnieuw opgebouwt is wat de sfeer echt totaal kapot maakt. Het kasteel in Himeji is echt veel mooier wat dat betreft.
Osaka is echt een mooie stad en ik vind het eigenlijk wel jammer dat ik er maar 1 dag heb kunnen spenderen. Het lijkt een beetje op Tokyo maar dan weer net iets anders. Het is allemaal wat onduidelijker maar je leert de weg er wel snel te vinden.
Nou goed, het was pokke weer want het regende flink en het was ook al wat later dus ik besloot maar terug te gaan naar Kyoto omdat ik ook nog wat wou shoppen. Op het werk is het traditie om iets mee te brengen van het gebied waar je heen bent geweest op vakantie / zakanreis. Zo heb ik o.a. al Koreaanse snoepjes gehad en nog wat andere vreemde dingen.
Toen ik dat allemaal had ben ik de Starbucks in gelopen en heb daar nog een groene thee naar binnen gewerkt en vervolgens heb ik wat na lopen denken over willekeurige dingen.
Na een tijdje ben ik naar het station gelopen en ben daar langs een Amerikaan gaan zitten. Ik heb met hem een heel interresant gesprek gehad over cultuur, Nederland, Amerika, geschiedenis en weet ik veel wat allemaal. Het was echt een zeer interresante gozer en zeker niet een van die standaard Amerikanen die alleen maar trots is op zijn eigen land en denkt dat iedereen Amerika zo geweldig vind.
Toen was het op een gegeven moment tijd voor mij om de bus te pakken en ben heb toen afgescheid genomen van deze gozer en heb de nachtbus genomen naar Shinjuku. De plaats naast me was leeg dus ik kon daar lekker liggen en proberen wat te slapen.
s'Morgens (ondertussen dus maandag) kwam ik in Shinjuku aan en heb toen de trein terug naar Higashimatsuyama gepakt. Daar aangekomen heb ik mijn spullen gedumpt, gedouched, mijn kleren in de was gedaan, mijn kamer opgeruimt etc.
Vervolgens was het tijd om naar de interns meeting te gaan. Deze begon met een presentatie van een Duitser die probeerde Engels te spreken maar zijn Duits accent was echt te vreselijk. Daarna kwam er nog een presentatie met daaropvolgend een buffet!
Na het buffet mochten een paar stagaires een presentatie houden en vervolgens hadden we een "workshop" waarbij we antwoord moesten geven op waarom we naar Japan waren gekomen en waarom we voor BOSCH gekozen hadden.
Daarna hadden een aantal stagaires een reservering gemaakt bij een izakaya maar de helft had ineens geen zin meer en toen nog een kwart om die reden afsloeg ging het feest niet meer door wat eigenlijk best diep en diep triest was maar goed...
De avond heb ik gevuld met foto's downloaden van mijn camera, het updaten van mij blog en dat was het zo'n beetje.
11 Jun 2007 13:04 door Roy, 1 reactie(s)
Door Vince op 12 Jun 2007 12:08
Hier kan ik geen comment op bedenken helaas. Of toch wel: E = mc².