Zoals ik gister al schreef was het erg laat geworden en ik heb uiteindelijk maar een uur of 4 geslapen en dat was wel te merken in de morgen. Jezus wat was ik moe. Ik heb nog geprobeerd wat te luieren en ik heb de douche maar over geslagen om toch nog 15 minuten langer in bed te kunnen blijven liggen.
Daarna ben ik toch maar uit bed gekomen om naar Sakado te vertrekken en vervolgens over te stappen naar Ogose. Daar ontmoete ik Mole zoals hij zichzelf noemt. Hij wilt zijn echte naam niet vertellen dus dat zal wel altijd een geheim blijven. Verder waren er nog een aantal andere Japanners en 2 Amerikanen.
We hebben op het station even gewacht totdat we opgepikt werden door medewerkers van de paragliding school. Vervolgens maakte we een lange rit waar we tussen door ook nog even wat voedsel insloegen. De rit liep natuurlijk weer de bergen in en dat blijf ik nog steeds zo prachtig vinden. Hoe die mensen op die vreselijk smalle weggetjes de berg op kunnen rijden is echt verbazingwekkend.
Op de school aangekomen kregen we eerst een video te zien. Tijdens de video kreeg ik real time vertaling van Mole dus dat was wel handig. We hebben even toe gekeken hoe een aantal pro's van de berg af aan het gliden waren en daarna reden we weer met de auto naar het dal want daar lag het trainingsveld voor de beginners.
Na de nodige uitleg en het aantrekken van de uitrusting mochten we op een aflopend stuk gaan oefenen. De parachuut (sorry ik weet de echte naam niet meer) werd op de grond neer gelegd en vastgemaakt aan het ding waar je in hangt. Vervolgens kwam het er op neer dat je moest wachten op goede wind en vervoglens is het een kwestie van naar voren rennen en vervolgens een paar handelingen uitvoeren als de parachuut boven je hoofd hangt. Het oefenen verliep matig naar mijn mening. Af en toe ging het mis maar soms ook wel redelijk goed.
Om een uur of half 1 hebben we geluncht en daarna zijn we weer verder gaan oefenen. Nog altijd hadden we niet gevlogen, puur rennen en die parachuut de lucht in krijgen.
Tegen een uur of 3 mochten we dan eindelijk naar een hogere heuvel die op een gegeven moment wat stijler naar onder ging. Vanaf daar ben je dus echt van de grond en zul je moeten zweven anders val je :p .
De wind zat echter niet mee dus we hebben nog wat meer mogen oefenen daar. Toen de wind beter werd konden we voor het eerst echt gaan vliegen. De instructeurs spraken natuurlijk alleen Japans wat voor mij natuurlijk extra leuk was want eenmaal in de lucht snap ik totaal niks van hun aanwijzigingen.
Overigens was net voor mij een Canadese behoorlijk slecht geland (meer gecrasht) en die is toen met een verstuikte enkel afgevoerd. Dat was natuurlijk een stuk minder maar gelukkig was er niks gebroken.
Ik heb eerst nog eens 10 minuten moeten wachten voordat de wind goed stond en toen mocht ik toch eindelijk gaan vliegen! Na een aanloop begon ik nog voor de rand van de heuvel te zweven. Vervolgens ging ik recht op een stel struiken en een greppel af. Die Japannertjes waren van alles aan het schreeuwen maar ja dat snapte ik toch niet.
Ik besloot maar naar links te sturen want daar stonden geen bomen. Ik had geleerd dat je niet snel naar links moet sturen dus ik deed het heel rustig maar dat ding wou niet echt sturen. Toen heb ik maar wat meer aan het touwtje getrokken en toen ging hij inderdaad naar links! Vervolgens maakte ik een bijna perfecte landing. Mijn vlucht was geslaagd! Ik ben volgensmij overigens ook nog het verste gekomen van allemaal ^_^ .
Aangezien het al laat was is dit ook tevens mijn laatste vlucht geweest maar het was echt zo tof. Als je eenmaal in de lucht zit en je kan dat ding besturen en het enige wat je hoord is de wind die waait. Echt geweldig. Overigens was de heuvel in totaal maar een meter of 15 dus spectaculair hoog was het niet maar dat mag ook niet. Je moet eerst eens een hoop lessen en nemen en als je van een meter of 300 naar onder wilt moet je een pc met meet apperatuur, een eigen parachuut etc hebben. Wat behoorlijk prijzig is natuurlijk. Je kan overigens wel een tandem vlucht doen voor iets van 12.000 yen.
Toen we alles opgeruimd hadden gingen we weer de berg op naar het het gebouw waar we ook de video gezien hadden. Daar hebben we nog even gezeten en iedereen mocht een voor een zijn ervaringen van de dag. Ik kwam niet verder als "Today sugoi desu", wat zoiets betekend als het was cool vandaag. Natuurlijk wist ik het Japanese woord voor vandaag niet maar goed. Iedereen lachte hard dus het zal wel goed gezeten hebben.
Ook werd ik volgensmij nog verschillende keren belachelijk gemaakt met debiele grappen etc maar daar zat ik echt totaal niet mee. Als buitenlander weet je dat je anders bent en mensen zullen daar op reageren. Ik zie het ook totaal niet als discriminatie of zo.
Na dit eind gesprek kregen we nog een briefje in onze handen waarmee we voor 1500 yen nog een dag konden komen. Ter vergelijking, de eerste keer koste het dus 6000 yen! Dat is dus wel mooi meegenomen. We werden voor een vriendelijke Japanner bij het station gedropt en vervolgens zijn we een restaurant gaan zoeken.
Eerst zijn we naar Sakado gegaan maar daar zat alles vol dus toen zijn we maar naar Kawagoe getreint. Daar zijn we naar een izakaya geweest waar we een hoop Japans eten naar binnen gewerkt hebben. En natuurlijk werd er ook het nodige bier en sake genuttigd.
Het was echt heel tof want al deze Japanners spraken Engels dus dat was voor mij echt makkelijk. Natuurlijk spreken ze onderling gewoon Japans maar je kan er makkelijk tussen door wat Engels gooien.
Ik heb echt extreem genoten van deze dag. Eindelijk was ik eens een dag compleet met (bijna) alleen maar Japanners op pad die ook nog eens Engels konden. Ik heb nieuwe en leuke mensen leren kennen en behoorlijk wat ervaringen opgedaan. Ik heb ze hier ook een paar keer voor bedankt. Het was echt een perfecte dag. Het voelde gewoon zo goed om eens echter onder de Japanners te komen. Iets wat normaal toch echt wel moeilijk is.
Overigens begin ik het nut van mijn weblog wel in te zien. Vandaag kreeg ik onder andere de vraag wat ik al allemaal gezien had van Japan. Errrrrr................ :-/ . Jezus wat vergeet je dat snel. Je maakt hier zo veel dingen mee dat het echt onmogelijk is om dat allemaal altijd te kunnen onthouden.
Morgen ga ik alweer voor een aantal dagen naar Nagano. Maandag na de golden week heb ik het concert van Lamb of God, in diezelfde week komen mijn ouders hier naar toe als ik me niet vergis, ik moet mijn trip naar Kyoto plannen voor ergens in Juni etc. So much to do, so less time (and money)...
29 Apr 2007 17:24 door Roy, 1 reactie(s)
Door Vince op 2 May 2007 04:29
Ik wil echt uitgebreid verslag over Lamb of God natuurlijk, al is het per mail! En fuck, wat zou ik graag met je ouders even meekomen naar je.. ik mis je best hard, en ik kan niet wachten op je onthaal in Nederland. Eindelijk weer eens fatsoenlijk irl kunnen babbelen, de maatschappij verneuken door muziek uit te wisselen, en dat soort dingen. Veel plezier met je huidige toekomstplannen in ieder geval!